ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ!
ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ!
ΤΑ ΤΡΙΤΑΚΙΑ ΤΟΥ 17ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ, ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ!!!
Εκπαιδευτήκαμε να εκφράζουμε τη γνώμη μας με επιχειρήματα.
Για να εκφράσουμε τη γνώμη μας για ένα θέμα, χρησιμοποιούμε τις εκφράσεις: πιστεύω ότι, κατά τη γνώμη μου, νομίζω ότι, θεωρώ ότι, έχω τη γνώμη κ.α.
Αιτιολογούμε με επιχειρήματα τη γνώμη μας έχοντας ως σκοπό να πείσουμε τον συνομιλητή μας και χρησιμοποιούμε τις λέξεις: γιατί, επειδή, διότι.
Καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα χρησιμοποιώντας τις λέξεις: επομένως, άρα κ.α.
Στα πλαίσια του προγράμματος της "Κυκλοφοριακής Αγωγής " που δουλεύουμε φέτος, εμείς, οι μικροί μαθητές, υποστηρίζουμε τη χρήση του ποδηλάτου για τις μετακινήσεις μας στην πόλη. Τη γνώμη μας τη στηρίζουμε με επιχειρήματα.
ΟΛΟΙ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
Νομίζω ότι αν όλοι οι άνθρωποι είχαν ποδήλατα, οι πόλεις μας θα ήταν πιο καθαρές και θα ζούσαμε καλύτερα. Το ποδήλατο δεν αφήνει καυσαέρια όπως το αμάξι που χαλάνε τα δέντρα και τον αέρα και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε. Το ποδήλατο, επίσης, είναι τέλειο γιατί ενώ μετακινούμαστε, κάνουμε και γυμναστική. Επειδή το αμάξι βρομίζει τα σύννεφα, το νερό, τη θάλασσα και καταστρέφει το περιβάλλον, τα ζώα και τα φυτά, πρέπει να πάψουμε να το χρησιμοποιούμε τόσο συχνά. Άρα, καλό είναι να κινούμαστε με τα ποδήλατα που δεν καταστρέφουν και δε μολύνουν το περιβάλλον. Πρέπει, όμως, να φοράμε κράνος για να μην κινδυνεύουμε. Νικόλας Μ.
ΠΑΜΕ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
Πιστεύω ότι η πόλη μας, η Θεσσαλονίκη, έχει μεγάλο πρόβλημα από τα πολλά καυσαέρια και τη ρύπανση.
Επειδή τα αυτοκίνητα και τα άλλα οχήματα που χρησιμοποιούμε με τα καυσαέρια τους ρυπαίνουν το όμορφο περιβάλλον μας πρέπει να μειώσουμε τη χρήση τους.Επομένως καλό θα είναι σιγά σιγά να αρχίσουμε όλοι να χρησιμοποιούμε περισσότερο ποδήλατο στην πόλη. Αυτό διότι το ποδήλατο μας, δε βγάζει καυσαέρια για να μολύνει την ατμόσφαιρα, μας βοηθάει να κάνουμε γυμναστική και είναι πολύ οικονομικό.
Για τους παραπάνω λόγους και για ένα καλύτερο αύριο πρέπει να χρησιμοποιούμε όλοι ποδήλατο. Αποστολία Ι.
Στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης ξεκινήσαμε το πρόγραμμα "Αξίες Ζωής".
Aγάπη, σεβασμός, ειρήνη, υπευθυνότητα, ευτυχία,
ελευθερία, συνεργασία, τιμιότητα, ταπεινοφροσύνη, ανεκτικότητα, απλότητα, ενότητα,
σεβασμός της διαφορετικότητας είναι οι σημαντικότερες αξίες που διαχειριστήκαμε.
Καταφέραμε οι μαθητές/τριες ,μέσα από την αφήγηση, τη συζήτηση, τα παιχνίδια ρόλων, τον αναστοχασμό, τη δραματοποίηση να:
συνειδητοποιήσουν τη σημασία των αξιών για τη ζωή του ανθρώπου.
βιώσουν έμπρακτες καταστάσεις που θα οδηγήσουν στην υιοθέτηση θεμιτών στάσεων και συμπεριφορών.
σκεφτούν και να αισθανθούν τις αξίες.
αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες και κριτική σκέψη.
αναγνωρίσουν και ν’ εκφράσουν συναισθήματα.
ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ...
"Ταξίδι με το λεωφορείο της Ρόζας".
Η 21η Μαρτίου είναι παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού. Η Γ1 και Γ2 τάξη με αφορμή την ημέρα αυτή και στα πλαίσια του Προγράμματος "ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ" που πραγματοποιούμε, επισκεφτήκαμε την Παιδική Βιβλιοθήκη Κηφισιάς. Εκεί πήραμε μέρος σε ένα "Ταξίδι με το λεωφορείο της Ρόζας". Οδηγός μας η κυρία Ανθή. Την ευχαριστούμε για την εμπειρία, τη ζωντάνια, τη γνώση. 17-3-2015 Δε θα ξεχάσουμε ποτέ δύο πράγματα. Πρώτον, ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Δεύτερον, ότι το λεωφορείο της ιστορίας περνάει ελάχιστες φορές από δίπλα μας. Θα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα για να μην το χάσουμε!
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ
"Μια παπαρούνα διηγείται..."
Μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, εγώ, η Ρούνα-Ρούνα Παπαρούνα, φύτρωσα σ' ένα κάτασπρο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου... Το λιβάδι ήταν γεμάτο ολόλευκες μαργαρίτες! Ξαφνιάστηκα πολύ και εντυπωσιάστηκα.
Μια ψηλομύτα μαργαρίτα, άρχισε να μουρμουρίζει. "Αυτή, αυτή η παπαρούνα είναι κατακόκκινη! Δεν είναι όμορφη σαν και εμάς! Διαφέρει πολύ!" είπε.Το λόγο πήρε μια σοφή, γριά μαργαρίτα: "Τι είναι αυτά που λες κόρη μου; Επειδή είναι κόκκινη, δε θα τη θέλουμε; Σκέψου, πως ο παππούς σου είχε φίλους πολλά άλλα φυτά!' Μια άλλη νεαρή μαργαρίτα φώναξε: "Άμα αυτή κάνει παπαρουνάκια, δε θέλω τα παιδιά μου, τα μαργαριτάκια, να παίζουν μαζί τους".
Ευτυχώς, το λόγο πήρε μια νεαρή μαργαρίτα που έδειχνε από την αρχή ότι με συμπάθησε και αναρωτήθηκε: "Κι εμείς οι μαργαρίτες είμαστε τόσο διαφορετικές, πώς όμως ταιριάζουμε άραγε; Μπορείτε να μου πείτε;". "Πώςςς;;;" απόρησαν οι υπόλοιπες κι άρχισαν να μετρούν τα φύλλα τους, τα κλαδιά τους, τις ρίζες τους... Κατάλαβαν όλες τις διαφορές τους.
Μετά από το παραπάνω όλα άλλαξαν. Με δέχτηκαν! Γίναμε μια ωραία παρέα. Φανταστείτε ότι πέρασε μία κοριτσοπαρέα και μία κοπέλα φώναξε: "Αυτό το λιβάδι είναι πολύ πιο ωραίο τώρα που είναι ασπροκόκκινο!". Όλες ήμασταν ευτυχισμένες πια. Άννα-Μαρία
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, όταν φύτρωσα σε ένα όμορφο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου. Υπήρχαν πολλές κάτασπρες μαργαρίτες. Ήταν αγαπημένες και χαρούμενες. Εμένα δε με ήθελαν κι ένιωσα άσχημα.
Μια ψηλομύτα μαργαρίτα είπε ότι αυτή είναι κατακόκκινη κι εμείς ολόασπρες. Κοίτα πώς διαφέρει από εμάς; Το κοτσάνι της είναι όλο αγκάθια. Μας χαλάει χαλάει την ομορφιά του λιβαδιού! Αδύνατο να ανεχτώ μια κατακόκκινη μαργαρίτα στο λιβάδι. Μια άλλη μαργαρίτα φώναξε: " Δε θέλω αυτή την παπαρούνα. Δε θέλω τα παπαρουνάκια της να παίζουν με τα μαργαριτάκια μου!".
Τότε Τότε ήρθε μια νεαρή, η Μαργαρίτα-Ρίτα και είπε:"Κι εμείς οι μαργαρίτες διαφέρουμε μεταξύ μας κι όμως ταιριάξαμε!".
Ξαφνικά ακούστηκε ένα αγόρι να φωνάζει θαυμάζοντας το λιβάδι: "Είναι το ομορφότερο λιβάδι που έχω δει!". Οι μαργαρίτες χάρηκαν και είπαν: "Μπράβο, παπαρούνα!". Από τότε γίναμε μια παρέα και ζούμε ευτυχισμένοι! Κωνσταντίνος
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, όταν φύτρωσα σε ένα όμορφο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου κι ένιωσα υπέροχα. Άκουσα ομιλίες.
Δίπλα μου μια ψηλομύτα μαργαρίτα, με ύφος ιδιαίτερο, είπε: "Αυτή είναι κατακόκκινη κι εμείς κάτασπρες. Δεν ταιριάζουμε καθόλου!"
Παραπέρα μια άλλη παπαρούνα, μια συμπαθητική μικρούλα, η Μαργαρίτα-Ρίτα με υποδέχτηκε με χαρά. Μετά από λίγο ήρθε η γιαγιά Μαργαριτένια. Είπε πως ο παππούς τους έβγαινε βόλτα και με άλλα φυτά και πως πίστευε πως δεν κινδύνευαν από μένα.
Έτσι πείστηκαν όλες οι μαργαρίτες κι έγιναν φίλες με εμένα την παπαρούνα. Αργότερα πέρασε ένας άνθρωπος από δίπλα μας και είπε ότι πιο χαρούμενο λιβάδι δεν είχε ξαναδεί. Αυτό μας έκανε πολύ χαρούμενες και ευτυχισμένες. Σωτήρης
Ήταν μια υπέροχη μέρα της άνοιξης, όταν φύτρωσα σε ένα θαυμάσιο κατάλευκο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου και είδα χιλιάδες πανέμορφες μαργαρίτες.
Μια ψηλομύτα μαργαρίτα , όλο περηφάνια είπε:" Δε μου αρέσει αυτή η παπαρούνα επειδή είναι κατακόκκινη. Άμα κάνει παπαρουνάκια δε θέλω τα δικά μου μαργαριτάκια να παίζουν μαζί τους!".
Όλες οι μαργαρίτες δε με ήθελαν και έδειχναν ότι δε με συμπαθούσαν. Ευτυχώς μια μαργαρίτα μικρούλα, η Ρίτα, πήρε το μέρος μου. Τόνισε πως και οι ίδιες οι μαργαρίτες είναι διαφορετικές. Συμφώνησε μαζί της και μια μεγάλη, σοφή μαργαρίτα, η Μαργαριταρένια. Αυτό έκανε τις άλλες μαργαρίτες να κοιταχτούν, να μετρηθούν και να διαπιστώσουν ότι ήταν διαφορετικές.
Από τότε γίναμε όλες φίλες. Κάποτε μάλιστα, πέρασε ένα κοριτσάκι και είπε πως τώρα, που το λιβάδι είναι ασπροκόκκινο, είναι υπέροχο! Αυτό μας έκανε τρισευτυχισμένες. Μαρία Π.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, όταν φύτρωσα σε ένα όμορφο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου και είδα πολλές κάτασπρες μαργαρίτες.
Όλες με υποδέχτηκαν με νεύρα εκτός από μία που την έλεγαν Μαργαρίτα-Ρίτα.Αυτή με υποδέχθηκε με θαυμασμό. Στεναχωρήθηκα, όμως επειδή οι άλλες μαργαρίτες με μισούσαν και μου γύριζαν την πλάτη. Τότε ήρθε μία σοφή μαργαρίτα, που την έλεγαν Μαργαριτένια και είπε ότι επειδή, εγώ η παπαρούνα είμαι διαφορετική δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να με κάνουν παρέα.
Μια άλλη μέρα ήρθε η Μαργαρίτα-Ρίτα, αυτή που με συμπαθούσε, και είπε ότι κι αυτές διαφέρουν μεταξύ τους αλλά είναι φίλες. Έτσι άρχισαν να μετράνε τα φύλλα τους και τα κοτσάνια τους και κατάλαβαν ότι ήταν διαφορετικές κι αυτές.
Τότε άρχισαν να γίνονται φίλοι και κατάλαβαν ότι όλα έφταναν όλα για όλους. Οι άνθρωποι έλεγαν ότι ήταν πιο ωραία που ήταν ασπροκόκκινο το λιβάδι. Έτσι ζούμε πια, όλοι μαζί ευτυχισμένοι! Άννα
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, όταν φύτρωσα σε ένα όμορφο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου και είδα πάρα πολλές ολόλευκες μαργαρίτες. Ήμουν η μόνη παπαρούνα.
Οι μαργαρίτες έδειξαν ότι δε με ήθελαν στο λιβάδι τους. Μια ψηλομύτα μαργαρίτα είπε ότι άμα κάνω παπαρουνάκια , δε θα ήθελε τα μαργαριτάκια της να παίζουν με τα παιδιά μου.
Μόνο μια μαργαρίτα με κοιτούσε με συμπάθεια. Ήταν η Μαργαρίτα-Ρίτα. Ήταν πάντα με το μέρος της γιαγιάς Μαργαριτένιας. Η γιαγιά Μαργαριτένια είπε ότι ο παππούς τω μαργαριτών έκανε παρέα και με άλλα φυτά και ότι υποστήριζε ότι υπάρχουν πολλά λιβάδια με μαργαρίτες και παπαρούνες μαζί. Η Μαργαρίτα-Ρίτα για να καταλάβουν οι μαργαρίτες ότι είχαν αρκετές διαφορές τους έβαλε να μετρήσουν τα φύλλα τους και τα κοτσάνια τους.
Μ' αυτόν τον τρόπο κατάλαβαν , οι μαργαρίτες, ότι είχαν αρκετές διαφορές κι αυτές, κι έτσι έγιναν φίλες και με μένα την παπαρούνα. Έγινα μία από την ομάδα τους. Η ψηλομύτα μαργαρίτα μου ζήτησε συγνώμη και και μου είπε ότι τελικά θα ήθελε τα παιδιά της να παίζουν με τα δικά μου και ότι θέλει να είμαστε φίλες.
Από τότε ζήσαμε όλοι μαζί μονοιασμένοι! Πέτρος
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, όταν φύτρωσα σε ένα όμορφο λιβάδι. Κοίταξα γύρω μου και τι να δω! Πολλές, πάρα πολλές άσπρες μαργαρίτες παντού.
Δε με ήθελαν καθόλου.Μια ψηλομύτα μαργαρίτα είπε ότι τους χαλάω την ομορφιά. Μια άλλη είπε ότι τα παιδάκια της δεν ήθελε να παίζουν με τα δικά μου.
Μια γιαγιά μαργαρίτα είπε ότι όλες είναι διαφορετικές και πως μια μέρα ο παππούς τους είχε πάει σε ένα λιβάδι και είδε πολλές διαφορετικές παπαρούνες και μαργαρίτες.
Η γιαγιά Μαργαριτένια τους εξήγησε ότι πρέπει να γίνουν φίλες μου κι έτσι έκαναν. Από τότε ζούμε ευτυχισμένοι μαζί και οι άνθρωποι λένε ότι έχουμε το πιο όμορφο λιβάδι σε όλο τον κόσμο. Δημήτρης Ν.
WORDCLOUDS
Στα πλαίσια του ίδιου προγράμματος, "ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ", αναγνωρίσαμε τις παγκόσμιες αξίες ζωής και στην Αγγλική γλώσσα, τις διαχειριστήκαμε με τη βοήθεια της κυρίας Πόπης και τις κατηγοριοποιήσαμε αναδεικνύοντας τις πιο σημαντικές. Τα συμπεράσματά μας, τα αποτυπώσαμε και τα αναδείξαμε με τη βοήθεια των Τ.Π.Ε. σε συννεφόλεξα και σας τα παρουσιάζουμε.
Children's rights
Human values
ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ
Στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος "Αξίες ζωής" και "Δικαιώματα των παιδιών" καλέσαμε εθελοντές από την φιλανθρωπική οργάνωση, "Γιατροί του Κόσμου", στην τάξη μας. Μας επισκέφθηκε η κ. Ματούλα και μας ενημέρωσε και μας μύησε στη φιλοσοφία και το έργο της παραπάνω οργάνωσης. Ευαισθητοποιηθήκαμε και αποφασίσαμε να οργανωθούμε και να γίνουμε και εμείς εθελοντές προσφέροντας μέσω της Οργάνωσης σε μικρούς φίλους που έχουν ανάγκη, φάρμακα και γάλατα.
Με τη σειρά μας και κατά ομάδες ενημερώσαμε, όλους τους μαθητές του σχολείου. Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες η τάξη μας έγινε μια βάση συγκέντρωσης φαρμάκων και γάλατος.
Η πρώτη ομάδα, ο "ΚΕΡΑΥΝΟΣ", έτυχε τις κίτρινες εικόνες και έγραψε την ιστορία:
"Η πυρκαγιά"
Κάποτε σ' ένα χωριό της Ελλάδας, τη Μεθώνη, ζούσε ένας πυροσβέστης. Ο πυροσβέστης αυτός ήταν πολύ περήφανος για τη δουλειά του. Έσβηνε με πάθος φωτιές και βοηθούσε τους ανθρώπους με τη δουλειά του.
Μια μέρα στη Μεθώνη έπιασε μια μεγάλη φωτιά. Ήταν τόσο μεγάλη που κανείς δεν μπορούσε να τη σβήσει. Ο πυροσβέστης όμως έλεγε ότι μπορούσε κι ότι ήταν εύκολο. Τότε ο δήμαρχος του χωριού κάλεσε τον πυροσβέστη. Του είπε να σβήσει τη φωτιά γρήγορα. Ο πυροσβέστης πήγε σαν σφαίρα στο χωριό. Όταν αντίκρισε τη φωτιά κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Στο χωριό υπήρχε ένας σύλλογος ποδηλατών που βοηθούσαν σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο πυροσβέστης τους έδωσε από ένα λάστιχο στον καθένα κι έκαναν τον κύκλο του χωριού. Προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά. Όμως η φωτιά δεν έσβηνε.
Ο πυροσβέστης λίγο πιο πέρα είδε έναν μπουλντοζιέρη που έφτιαχνε μαζί με τους συνεργάτες του έναν δρόμο. Του ζήτησε να κουβαλήσει άμμο για να καταφέρουν να σβήσουν τη φωτιά. Ο μπουλντοζιέρης έκανε ό,τι του είπε.
Τελικά κατάφεραν όλοι μαζί με καλή συνεργασία να σβήσουν τη φωτιά. Οι κάτοικοι του χωριού τους ευχαρίστησαν.
Από τότε έγιναν όλοι φίλοι και έζησαν ευτυχισμένοι, μονοιασμένοι και πάντα συνεργάζονταν. Έτσι το χωριό τους έγινε το πιο όμορφο χωριό της Ελλάδας.
Ευδοκία, Ζέφη, Άννα, Νίκος, Πέτρος, Μαρία
Η δεύτερη ομάδα, το "ΧΡΥΣΟ BIG BEN , έτυχε τις πράσινες εικόνες και έγραψε την ιστορία:
"Το μαγικό μίξερ"
Μια φορά κι έναν καιρό σ' ένα χιονισμένο χωριό ζούσε ένα παιδάκι που το έλεγαν Ηρακλή. Ο Ηρακλής ονειρευόταν να γίνει όταν μεγαλώσει ταχυδρόμος.
Μια μέρα που η μητέρα του Ηρακλή είχε γενέθλια της χάρισαν ένα όμορφο βυσσινί μίξερ. Η μητέρα του χάρηκε πολύ γιατί της άρεσε να φτιάχνει γλυκά.
Το βράδυ ο Ηρακλής άκουσε έναν περίεργο ήχο που ερχόταν από την κουζίνα. Σηκώθηκε από το κρεβάτι του και πήγε στην κουζίνα. Εκεί ανακάλυψε πως το μίξερ που είχαν χαρίσει στη μαμά του, ήταν μαγικό.
Το πρωί που σηκώθηκαν οι γονείς του από το κρεβάτι είδαν το τραπέζι γεμάτο γλυκά. Ενθουσιάστηκαν πολύ γιατί νόμισαν ότι τα έκανε ο Ηρακλής.
Επειδή υπήρχαν κάθε μέρα πολλά γλυκά μέσα στο σπίτι, αποφάσισαν να φτιάξουν ένα κέντρο για τους φτωχούς. Κάθε μέρα σ' αυτό το κέντρο, οι βασανισμένοι άνθρωποι, έβρισκαν κάτι χρήσιμο να φάνε.
Μεγάλος βοηθός σε όλα ήταν ο Ηρακλής, αλλά δεν έπαψε να θέλει να γίνει ταχυδρόμος. Έτσι όταν μεγάλωσε έγινε ταχυδρόμος των φτωχών. Πήγαινε και γράμματα στους φτωχούς.
Από τότε μέχρι σήμερα όλοι μιλούν για τον μικρό Ηρακλή που έγινε μεγάλος, πολύ γνωστός και χρήσιμος στον κόσμο.
Η τρίτη ομάδα, τα " ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΣΙΤΑΧ", έτυχε τις κόκκινες εικόνες και έγραψε την ιστορία:
"Η νεράιδα του καρπουζιού"
Σε μια πόλη υπήρχε ένα μεγάλο σχολείο, στο οποίο δίδασκε μια δασκάλα, η κ. Κρίστη. Η κ. Κρίστη μια μέρα έφερε στο σχολείο ένα καρπούζι για να κάνει πολλά πειράματα. Τα παιδιά ήταν πολύ ενθουσιασμένα που θα έκαναν πειράματα.
Μόλις έκοψαν το καρπούζι ακούστηκε μία φωνή από ένα μικρό νεραϊδάκι. Το νεραϊδάκι, όταν αντίκρισε την κ. Κρίστη άρχισε να τρέχει. Τα παιδιά το είδαν και άρχισαν να το κυνηγούν. Το νεραϊδάκι τους εξήγησε ότι ήταν μια νεράιδα του τρεξίματος. Τα παιδιά την άκουσαν προσεχτικά και ήθελαν να τους μάθει να τρέχουν γρήγορα.
Η κ. Κρίστη τους επέτρεψε να βγουν έξω. Εκεί έμαθαν αυτό που ήθελαν. Έμαθαν να τρέχουν πολύ γρήγορα. Έτσι τέλειωναν όλες τις υποχρεώσεις τους όταν έπρεπε και είχαν χρόνο να παίζουν και να χαίρονται.
Όλοι αυτοί έζησαν για πολλά χρόνια ευτυχισμένοι μεταφέροντας τις γνώσεις τους και σε άλλους. Σ' αυτό τους βοήθησε και η κ. Κρίστη.
Η τέταρτη ομάδα, η "ΑΣΤΡΑΠΗ", έτυχε τις μπλε εικόνες και έγραψε την ιστορία:
"Ο κολυμβητής στη φυλακή"
Κάποτε ήταν ένας κολυμβητής που πήγε ταξίδι στη Χαβάη, στη θάλασσα. Εκεί καθώς κολυμπούσε, άρχισε η θάλασσα να έχει κύμα. Ο κολυμβητής αγχώθηκε, βούλιαξε μες τη θάλασσα και είδε έναν μαγικό κόσμο με ψάρια που μιλούσαν κι ένα χταπόδι τροχονόμο.
Ο κολυμβητής ξαφνικά είδε ένα σκυλόψαρο που έπαιζε με ένα διαμάντι και του το έκλεψε. Έτσι μπήκε στη φυλακή. Στη φυλακή βρήκε ένα μαγικό καθρέφτη. Τον είχε κρύψει κάποιος πειρατής. Ήταν πανέμορφος και τον πήρε κρυφά και τον έβαλε στον σάκο του.
Για να φύγει ο κολυμβητής από τη φυλακή έπρεπε να επιστρέψει το διαμάντι. Αυτός δεν ήθελε να το δώσει πίσω και έψαχνε τρόπο να δραπετεύσει.
Προσπάθησε να δραπετεύσει μια μέρα που ένας φύλακας ξέχασε τα κλειδιά του στην πόρτα του κελιού. Ο κολυμβητής πήρε τα κλειδιά και δραπέτευσε. Τον πυροβόλησε ένα ψάρι και το χταπόδι-τροχονόμος. Τον τραυμάτισαν, τον έπιασαν και του έκαναν ηλεκτροσόκ. Στο τέλος ένα μύδι που ήταν φίλος του τον βοήθησε. Τον πήγε σε μια γνωστή του νοσοκόμα. Η νοσοκόμα τον γιάτρεψε. Αυτός επειδή δεν είχε λεφτά της χάρισε τον μαγικό καθρέφτη αν και τον λάτρευε. Έτσι έγιναν φίλοι για πάντα!
.jpg)
-%CE%931.jpg)
